Wydarzenia w Kafarnaum, o których czytamy w czwartym
rozdziale Ewangelii Łukasza, obfitują w przejawy Bożego i ponadnaturalnego
działania.
Kafarnaum leżało na północno-zachodnim brzegu jeziora
Genezaret, w regionie zwanym „Galileą pogan”, co związane było z różnorodnością
etniczną tego miejsca i znaczącą liczbą mieszkających w regionie nie-Żydów. Według
greckiego podróżnika, historyka i geografa Strabona[1],
mieszkali tam Egipcjanie, Arabowie, Fenicjanie i Hebrajczycy. Miasto było
ważnym i wielokulturowym ośrodkiem handlu, znajdował się tam urząd podatkowy, a
obecność rzymskiego setnika (o czym wspominają Ewangelie) wskazuje, że była to
ważna placówka wojskowa. Kafarnaum stało się głównym miejscem działalności
Jezusa w Galilei.
Podczas nauczania w tamtejszej synagodze Jezus
doświadczył demonicznego sprzeciwu. Demon manifestujący się w ciele obecnego
tam człowieka, rozpoznał tożsamość Jezusa i zadał podszyte strachem pytanie: „Czy
przyszedłeś nas zniszczyć?[2]”.
Odpowiedź wydaje się oczywista: Absolutnie tak! Dokładnie w takim celu
przyszedł Jezus, aby zniszczyć dzieła diabła[3].
Skarcony zły duch, na wyraźne polecenie Zbawiciela, opuścił udręczonego
człowieka, a zgromadzonych ogarnęło zdumienie. Demonstracja władzy nad demonami
i królestwem szatana towarzyszyła Jezusowi w Jego publicznej służbie. W podobny
sposób prezentował swój autorytet nad chorobami. W tym samym rozdziale czytamy
o uzdrowieniu chorej teściowej Piotra, którą trawiła wysoka gorączka. Jezus ponownie
użył swojej władzy „nakazał gorączce ustąpić[4]”
i zademonstrował nadejście Królestwa Bożego. W konsekwencji tłumy zaczęły szukać
Jezusa, a wszyscy chorzy i dręczeni przez demony doświadczali uwolnienia: „On
zaś kładł na każdego z nich (chorych) ręce i uzdrawiał. Z wielu też wychodziły
demony…[5]”.
Sam Jezus wydarzenia te nazwał głoszeniem dobrej nowiny o
Królestwie Bożym[6]. A cóż
to takiego to Królestwo Boże?
Choć Bóg, o którym opowiadają biblijni autorzy, jest
Królem i Panem, to jednak ziemia nie doświadcza tego panowania i Jego władzy
tak, jak On tego oczekuje. Naszą modlitwą jest aby „Jego Królestwo nastało i
Jego wola zawładnęła ziemią tak, jak włada niebem[7]”.
Nastanie Królestwa Bożego będzie czasem, w którym zostanie osądzone i usunięte
wszelkie zło, a Boży lud doświadczy Jego bliskości i wkroczy w pełny wymiar
błogosławieństw: „Oni będą Mu ludem. A będzie z nimi sam Bóg – ich Bóg. Otrze
też wszelką łzę z ich oczu. Nie będzie już śmierci ani bólu, krzyku ani znoju…[8]”.
Dzieła Jezusa zapowiadają czas, kiedy królestwa świata
staną się królestwami Boga, a On sam będzie panował na wieki wieków[9].
Diabeł, który zwodzi narody, rozsiewając śmierć, nienawiść, niemoralność, chorobę i
demoniczne udręczenie, zostanie pokonany. Pełnię Bożego Królestwa zapowiedział
Jezus przebaczając grzechy, wypędzając demony, uzdrawiając chorych,
wskrzeszając martwych i demonstrując władzę nad siłami przyrody i światem
materialnym. W centrum dzieła Jezusa znajduje się Krzyż, na którym „rozbroił
zwierzchności i władze, publicznie je obnażył i powlókł w tryumfalnym pochodzie[10]”.
Wydarzenia w Kafarnaum ogłaszają bezsprzecznie nadejście
Królestwa Bożego: „Nasz Pan, i Jego Chrystus, zapanował nad światem! Będzie On
królował na wieki[11]”.
„Ojcze,
niech świętość otacza Twe imię.
Niech Twoje Królestwo nastanie.[12]”
[1] Pochodził z Amasei (współczesna Amasya) w Poncie (obecnie
Turcja), żył pomiędzy 63 r. p.n.e, a ok.
24 r. n.e. W trakcie swojego życia odbył liczne podróże czego owocem była Geographica
hypomnemata – największe dzieło
geograficzne starożytności. Zawarł w nim podstawowe definicje
geograficzne, opisy znanych mu krajów, około 4000 nazw geograficznych oraz
wiele informacji z zakresu nauk przyrodniczych, medycyny, historii i innych
dziedzin.
[2] Łk 4,34.
[3] Zob. 1 J 3,8.
[4] W tekście greckim użyte jest słowo epetimesen, które pojawia się także w
historii uwolnienia zdemonizowanego człowieka z synagogi. Tłumaczone jest ono
jako nakazać, skarcić czy upomnieć.
[5] Zob. Łk 4,40–41.
[6] Zob. Łk 4,43.
[7] Zob. Mt 6,10.
[8] Zob. Ap 21,3–4.
[9] Zob. Ap 11,15 (Biblia Gdańska).
[10] Kol 2,15.
[11] Ap 11,15.
[12] Łk 11,2.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz