MIŁOŚĆ NIE WYNOSI SIĘ

"Miłość nie wynosi się..." [1Kor 13:4]

Wyniosłość, chęć promowania siebie, pycha i pragnienie sławy stoją w opozycji wobec Królestwa Bożego. Uczniowie Jezusa byli pewnego dnia ogarnięci pewną myślą: "Kogo z nich można by uznać za większego" [Łk 9:46]. Pragnienie wielkości i poważania w oczach współbraci zaprzątało ich serca i umysły. Często czujemy, że przynależą nam prawa i przywileje... Być ważniejszym. Być większym. Być wyżej niż inni. Jednak zasadą Królestwa jest służyć. "Ten bowiem jest naprawdę wielki, kto jest wśród was wszystkich najmniejszy" [Łk 9:48], "Kto między wami chciałby być stać na czele, niech będzie jak sługa. Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, ale aby służyć i oddać życie swoje na okup za wielu." [Mt 20:27-28]. Pan Jezus nie miał postawy wyniosłości. Jego pokora i uniżenie są dla nas wzorem do naśladowania, "przyjął rolę sługi..., uniżył się..." [Flp 2:7-8]. To jest właściwa postawa godna Królestwa.

"Wszyscy przyjmijcie postawę pokory względem siebie nawzajem..." [1Ptr 5:5]

MIŁOŚĆ NIE ZAZDROŚCI

Miłość nie zazdrości... [1 Kor 13:4]

W Księdze Liczb można znaleźć historię 70 starszych z Izraela, którzy zostali wyznaczeni do służby [Liczb 11]. Na słowo Mojżesza zgromadzili się przy namiocie, a Pan Bóg napełnił ich swoim Duchem, tak, że prorokowali. Jednak dwóch spośród siedemdziesięciu nie znalazło się w wyznaczonym miejscu, a jednak doświadczyli tego samego namaszczenia i tej samej mocy Ducha, co pozostali i prorokowali w obozie Izraela. Jozue zwrócił się do Mojżesza, by zabronił im prorokowania i wtedy Mojżesz wypowiedział słowa: "Czemuż im ty zazdrościsz dla mnie? Boże daj, aby wszystek lud Pański prorokował, a iżby dał Pan Ducha swego na nie!" [Lb 11:29, BG] Mojżesz doskonale rozumiał, że w Bożym Królestwie nie ma rywalizacji i konkurowania. Zazdrość nie przystoi tym, którzy zostali powołani do służby i wykonywania Bożych dzieł. Oby cały lud Pański prorokował! Obdarowanie którego udziela nam Bóg nie ma na celu wywyższenia nas w oczach innych ludzi, nie jesteśmy właścicielami Bożych darów. Zatem nie musimy zazdrościć, kiedy inni wykonują służbę podobną do naszej. Wszystko niech się dzieje ku Bożej chwale. Oby nasze Kościoły były pełne pasterzy, ewangelistów, nauczycieli, proroków i apostołów...

GŁÓD BOGA

"Moja dusza bardzo pożądała więcej Boga i Chrystusa, więcej świętości, co zdawało się wypełniać moje serce aż do granic wytrzymałości. Większość czasu poświęcałem na rozmyślanie nad rzeczami Bożymi, rok po roku, często spacerując samotnie w lasach i ustronnych miejscach. Rozmyślałem, modliłem się i rozmawiałem z Bogiem. W tych czasach miałem zwyczaj wyśpiewywać moje modlitwy i myśli. Prawie zawsze wybuchałem modlitwami w różnych miejscach! Modlitwa zdawała mi się czymś naturalnym - była ona jakby tlenem podtrzymującym płomień mojego serca"

Jonathan Edwards 1703-1758

Pan Bóg działa w naszym życiu stosownie do poziomu – wielkości głodu Jego w naszych sercach.

Głód jest drogą do nasycenia. Tak wiele Boga oglądamy w naszym życiu i tak wiele rezultatów Jego łaski doświadczamy, jak wiele głodu Jego  obecności nosimy w naszych sercach.

Mt 5:6 „Błogosławieni głodni…”

Łk 1:53 „głodnych napełnił dobrami…”

Ps 42:7 „głębina przyzywa głębinę…”

Flp 3:7-14 „żeby Go poznać…”

Głód i pragnienie Boga towarzyszyły Pawłowi przez całe życie. To nie była kwestia jednego spotkania. Głód i pragnienie Chrystusa stały się w życiu Pawła źródłem objawienia Boga z którego czerpie Kościół wszystkich wieków.

Użyteczność dla Boga to sprawa głodu.

Puste naczynia są napełniane. Pełne są odstawione, zob. 2 Krl 4:1-7

Jeśli chcemy by Boża oliwa – namaszczenie płynęły do naszego życia musimy być „pustymi naczyniami”. Jest tak wiele potrzeb wokół nas. My jesteśmy ciałem Chrystusa w naszym pokoleniu. Wielkość głodu w nas oglądania Bożych dzieł jest miarą naszej użyteczności w Bożych rękach.

Co zabija głód Boga?

·         Grzech w każdej postaci i formie, np. Ga 5:19-21

·         Skoncentrowanie na rzeczach doczesnych

·         Konsumpcyjny styl życia, zob. 1 Tm 6:6-10

·         Zaspokajanie naszej duszy programami telewizyjnymi, internetem, książkami, świecką muzyką, bezproduktywnymi rozmowami… 1 Tm 5:6 „ta w której głowie są przyjemnostki, żyje wprawdzie, lecz jest martwa”, 1 Kor 15:33 „złe rozmowy psują…”

Co nam może pomóc?

·         Pokuta – nawrócenie serca. Nawrócenie oczyszcza serce z niewłaściwych pragnień i kieruje nas ku Bogu. Nawrócenie ukierunkowuje nasze pragnienia na Boga. Czyni drogę dla Jego obecności w naszym życiu, zob. Mk 1:3-4

·         Lektura Słowa Bożego, indywidualnie i w gronie braci

·         Modlitwa – miejsce ukryte

·         Post, bardzo ważna dyscyplina życia duchowego.

·         Inspiracja i zachęta z życia chrześcijan na przestrzeni wieków, którzy żyjąc z Bogiem wpływali na ludzi wokół siebie, a często na całe społeczeństwa.

MIŁOŚĆ JEST ŻYCZLIWA

Miłość jest życzliwa... [1 Kor 13:4]

"Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem drogimi staliście się dla nas." [1 Tes 2:8]

Życzliwość to oddanie jedni drugim. Gotowość złożenia swojego życia by oglądać dobro i powodzenie w życiu innych. Paweł pisał o sobie i swoich współpracownikach, że byli "pełni życzliwości" dla mieszkańców Tesaloniki, gotowi do największych poświęceń, by Boże dzieło wśród Tesaloniczan mogło się rozwijać.

Trwajmy w życzliwości!

PRZYPOWIEŚĆ O TALENTACH

Źródło: http://razemdlaewangelii.pl/multimedia/594-przypowiesci-jezusa-wyklady-wideo

MIŁOŚĆ JEST CIERPLIWA

Miłość jest cierpliwa... [1 Kor 13:4]

Cierpliwość jest pierwszym owocem biblijnej miłości.
Apostoł Paweł wymienia cierpliwość wśród znamion potwierdzających apostolską służbę: "Jednak znaki apostoła okazały się wśród was we wszelkiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy." [2 Kor 12:12]
Jakub w swoim liście przywołuje cierpliwość Hioba jako wzór do naśladowania dla nas chrześcijan obecnego wieku: "Oto za błogosławionych mamy tych, którzy wytrwali. O cierpliwości Hioba słyszeliście..." [Jk 5:11]

Okoliczności i relacje w których funkcjonujemy są dla nas sprawdzianem cierpliwości. Dziś wszystko chcemy mieć od razu i natychmiast. Jednak historie zapisane na kartach Biblii podkreślają znaczenie cierpliwości w otrzymywaniu Bożych obietnic, uzyskaniu odpowiedzi na modlitwę, duchowym rozwoju...

Trwajmy w Chrystusie i "bądźmy cierpliwi..." [1 Tes 5:14]

Aram, Aminadab, Joatam, Manasses...

Ewangelia Mateusza 1: 1-16

Genealogie z pewnością nie należą do naszych ulubionych tekstów biblijnych, jednak genealogia Pana Jezusa jest dla mnie fascynującą lekturą. Gdybym pisał swoją genealogię z pewnością ukryłbym pewne fakty... W rodowodzie Pana Jezusa pojawia się kilka postaci, których historia nie jest otoczona pięknem i świętością. Kiedy sięgamy do historii tych osób możemy przeczytać o prostytucji [nierządnica Rachab], morderstwie i cudzołóstwie[żona Uriasza], czarach i wróżbiarstwie [Manasses]... Dla mnie jest to świadectwo potężnej mocy jaką niesie ze sobą odkupienie i zbawienie w Chrystusie. Grzech jest przerażającą rzeczywistością jednak moc odkupienia przewyższa destrukcyjną moc nieprawości. "Głosimy Chrystusa ukrzyżowanego - moc Bożą i mądrość Bożą" [1Kor 1:23-24]. Prostytutki, mordercy, cudzołożnicy, czarownicy mogą doświadczyć mocy która płynie z Krzyża Pana Jezusa. Moc grzechu została złamana na Golgocie! To jest Doba Nowina. Nie musimy żyć w jarzmie grzechu i doświadczać jego destrukcyjnej siły. Jest większa i potężniejsza rzeczywistość - rzeczywistość Bożego okupienia. Alleluja!