To stwierdzenie wyraża pragnienie i tęsknotę za Bożym działaniem w obliczu pohańbienia i poczucia osamotnienia tych, których Bóg wybrał jako swój lud. Autor tych słów stawia Panu Bogu pytania: "Gdzie Twoja zazdrość, Twoja moc, wzruszenie Twego serca?", "Dlaczego nasi wrogowie zdeptali Twoją świątynię?", "Dlaczego, Panie, pozwalasz nam gubić Twoje drogi?".
Pośród tych dramatycznych pytań, pojawia się właśnie wołanie o zmianę i krzyk nadziei: "Obyś rozdał niebiosa i zstąpił!".
Kiedy czytamy Ewangelie opisujące chrzest Jezusa w Jordanie, towarzyszą temu trzy znaki: manifestacja Ducha Świętego, głos z nieba, a poprzedzone są one "rozdarciem się nieba". U Łukasza i Mateusza czytamy o otwartym niebie (gr. aneochthenai), ale Marek używa określenia schidzomenous oznaczającego, że niebo zostało właśnie "rozdarte".
W przyjściu Jezusa i Jego publicznej służbie, w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, wypełniły się oczekiwania na Boże nawiedzenie skutkujące ratunkiem, zbawieniem i życiem. On "rozdarł niebiosa", aby ukazać swoją miłość, dać nadzieję i uwolnić od niewoli grzechu. W Chrystusie Bóg objawił siebie - ukazał swoje oblicze i wyszedł naprzeciw potrzebom ludzi poddanych marności i upokorzeniu będących skutkiem grzechu.
To "rozdarcie niebios" i Boże nawiedzenie skutkuje pełnym uwielbienia wyznaniem, które złożył Paweł z Tarsu:
"Niech będzie błogosławiony Bóg,
Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa!
On udzielił nam z wyżyn
niebieskich
wszelkiego błogosławieństwa
duchowego w Chrystusie.
On wybrał nas w Nim przed stworzeniem świata,
abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości.
On przeznaczył nas, abyśmy się stali Jego przybranymi
dziećmi
przez Jezusa Chrystusa.
Takie było upodobanie Jego woli,
aby był uwielbiony majestat Jego łaski,
którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez krew Jego:
odpuszczenie występków dzięki bogactwu Jego łaski".
Bogu niech będą dzięki za "rozdacie nieba" i pełną chwały Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz