BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

Bóg jest tym, który błogosławi.  W tekście biblijnym traktującym o „dziejach stworzenia nieba i ziemi” (Rdz 2,4) Bóg błogosławi istoty żyjące i człowieka. Jego błogosławieństwo jest wyrazem przychylności, łaski, miłości, upodobania i stanowi o szczególnej więzi pomiędzy Nim a tymi, którzy są powołani do życia z Jego woli. 

Bóg błogosławi: Adama i Ewę, Noego i jego rodzinę, Abrama i w nim wszystkie narody ziemi, Izmaela, Izaaka, Jakuba i Józefa. Błogosławieni przekazują błogosławieństwo innym, wśród nich są ojcowie (rodzice), którzy błogosławią swoich synów i córki. Wśród zapisanych na kartach Księgi Rodzaju błogosławieństw są słowa, podeszłego wiekiem Jakuba, skierowane do Józefa:

„Józef jak drzewo owocowe, jak drzewo owocowe przy źródle, jego gałązki pną się po murze. Pomnożą się jego prześladowcy, nękać go będą łucznicy. Jednak łuk jego pozostanie mocny i silne jego ramiona, dzięki potężnemu Bogu Jakuba, Pasterzowi, Skale Izraela. Bóg twego ojca będzie ci pomagał, Bóg Wszechmocny ci pobłogosławi: błogosławieństwami nieba z góry, błogosławieństwami głębin leżących na dole, błogosławieństwami piersi i łona. Błogosławieństwa twego ojca będą mocniejsze od błogosławieństw gór odwiecznych, od wspaniałości dawnych pagórków. Niech spłyną one na głowę Józefa, na głowę księcia wśród swoich braci”.

Wciąż jest wiele przestrzeni, aby błogosławić. Kogo? Kiedy? Gdzie? Każdego, zawsze i wszędzie. Dlaczego? Ponieważ taka jest Boża natura, wszak  „On sprawia, że słońce wschodzi dla złych i dobrych i zsyła deszcz dla sprawiedliwych i niesprawiedliwych”.