Historię o Dawidzie i jego bohaterach (dzielnych wojownikach) z Pierwszej Księgi Kronik warto czytać jako biblijną zachętę do wspierania „jedni drugich”. Autor Księgi Kronik zanotował: „Oto najlepsi wojownicy Dawida, którzy należeli do niego i wraz z całym Izraelem dzielnie wspierali go w jego panowaniu, aby ustanowić go królem, zgodnie ze Słowem PANA dotyczącym Izraela”.
Podobnie jak w przypadku „najlepszych wojowników Dawida” jesteśmy wezwani, aby – w ramach lokalnej wspólnoty chrześcijan – wspierać jedni drugich i troszczyć się jedni o drugich. Nowy Testament jest dość obfity w stwierdzenie „wspierajcie”, które używane jest właśnie w kontekście Kościoła i relacji pomiędzy braćmi i siostrami w Chrystusie.
Warto przypomnieć, że stwierdzenie „wspierać” (w historii o Dawidzie i jego bohaterach) kryje też w sobie ideę „nabierania znaczenia”. A zatem miejsce naszego uznania dla pracy i służby innych (miejsce naszego wspierania innych) jest jednocześnie miejscem, w którym nabieramy znaczenia, rozwijamy się duchowo i wzrastamy w powołaniu oraz przeznaczeniu danym nam od Boga. Bohaterstwo (znaczenie i wpływ) zaczyna się od uczniostwa, wspierania i uznania autorytetu innych. Doskonałym tego przykładem jest starotestamentowa relacja Mojżesza i Jozuego czy nowotestamentowa relacja Pawła i Tymoteusz. Jozue, podobnie jak i Tymoteusz przeszli długą drogę od oddanego wspierania dojrzalszych od siebie przywódców do samodzielnej odpowiedzialności w Bożym królestwie.
Ciekawym tekstem Nowego Testamentu, w którym pojawia się wątek „wspierania jedni drugich” jest 16. rozdział Listu do Rzymian. Paweł z Tarsu napisał do chrześcijan w Rzymie: „Polecam wam siostrę naszą Febę, która czyni posługi w gminie w Kenchrach. Przyjmijcie ją w Panu tak, jak to przystoi świętym. WSPIERAJCIE JĄ, w czymkolwiek potrzebować będzie waszej pomocy. Sama bowiem POMAGAŁA wielu, a także mnie samemu. Pojawiające się tekście słowo „wspierajcie” to w języku greckim PARISTEMI. Oznacz ono: „stać z boku”, „stać blisko, być pod ręką”, „być obecnym”, „przystanąć, aby pomóc, przyjść z pomocą”, „pozostać w gotowości”. Przywołane określenia zdecydowanie wzbogacają nasze zrozumienie terminu wspierać.
Feba została przedstawiona jako kobieta, która POMAGAŁA (wspierała) wielu. Paweł użył w tym przypadku określenia PROSTATIS, które oznacza „strażniczkę, obrończynię, opiekunkę, osobę troszczącą się o sprawy innych i wspierającą innych z własnych zasobów”. Czytając tę charakterystykę Feby należałby zadać sobie pytanie: „Jakie własne zasoby uruchomiliśmy ostatnio, aby ktoś doświadczył błogosławieństwa i powodzenia w służbie dla Pana?”.
Zatem – czytając historię Dawida i jego dzielnych wojowników – zyskujemy zrozumienie, że biblijnie bohaterstwo zawiera w sobie gotowość, by stać u boku braci i sióstr w Chrystusie w celu zachęty i wsparcia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz