W Liście do Tytusa, Paweł apostoł sześciokrotnie używa sformułowania "dobre uczynki" w kontekście naszego chrześcijańskiego życia i teraźniejszego zbawienia. Jako uczestnicy łaski Bożej, która przyniosła nam zbawienie [Tyt 2:11] zostaliśmy wezwani do "sprawiedliwego i pobożnego życia na tym świecie" [Tyt 2:12]. Paweł ostrzega przed ludźmi "niezdolnymi do wszelkiego
dobrego uczynku" [Tyt 1:16] wskazując, że nasze godne chrześcijańskie postępowanie jest prawdziwym wyrazem pobożności i znakiem zdrowej wiary. Adresat listu - Tytus, wedle zaleceń Pawła miał stawiać siebie samego za wzór
dobrych uczynków [Tyt 2:7]. Gorliwość w spełnianiu
dobrych uczynków jest słuszną i oczekiwaną gorliwością, wynikającą z właściwego zrozumienia naszego odkupienia, które dokonało się przez śmierć Pana Jezusa Chrystusa [Tyt 2:14]. Naszym celem, jako ufających [wierzących] Bogu, mają być
dobre uczynki, które w przeciwieństwie do głupich dociekań, sporów i kłótni o prawo są pożyteczne dla ludzi [Tyt 3:8-9]. Chrześcijan wyróżnia gotowość do każdego
dobrego uczynku, jak na przykład uprzejmość i łagodność wobec wszystkich ludzi [Tyt 3:1-2]. Owocne życie chrześcijańskie polega na spełnianiu
dobrych uczynków, zaspokajających prawdziwe potrzeby ludzi wokół nas [Tyt 3:14].
Niech trwa nasze teraźniejsze zbawienie i niech dobre uczynki wydają świadectwo o naszej więzi z Chrystusem!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz