Księga Habakuka jest księgą skargi, sądu ale też nadziei. Ostatni rozdział księgi zawiera modlitwę proroka, modlitwę, w której opis Bożego gniewu przeplata się wezwaniem "w czasie gniewu wspomnij na miłosierdzie..." [Hbk 3:2]. Aż wreszcie prorok kończy modlitwę deklaracją odnoszącą się do źródła prawdziwej radości. Pośród sądu i braku wyraźnego błogosławieństwa ["figowiec nie rozwija pąków, nie przynoszą plonu winnice, zawiódł owoc oliwek..."] źródłem radości dla proroka jest Bóg - On jest godzien zaufania, nawet wbrew temu, co widzą nasze oczy. Ufność ku Bogu, pozwala nam w każdej sytuacji mówić: "Ja mimo to w Panu będę się radować, weselić się będę w Bogu, moim Zbawicielu." [Hbk 3:18]. Źródło radości nie bije w okolicznościach naszego życia, prawdziwe źródło radości bije w relacji ufności do Boga. Tego się uczę i tego najbardziej potrzebuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz