W Drugiej Księdze Kronik (rozdział 33), jest zapisana historia króla judzkiego Manassesa. Czytamy o nim, że "czynił to, co jest złe w oczach Pańskich" (w.2), budował ołtarze obcym bogom, "uprawiał wróżbiarstwo, czary i magię, ustanawiał zaklinaczy i wieszczków" (w.6). Biblia daje mu niepochlebne świadectwo, że "mnóstwo zła uczynił w oczach Pana, pobudzając Go do gniewu" (w.6). Manasses był źródłem zwiedzenia dla całego pokolenia Judy i mieszkańców Jerozolimy "Manasses wprowadził w błąd Judę i mieszkańców Jerozolimy, tak iż czynili większe zło aniżeli narody pogańskie, które Pan wytracił przed Izraelitami" (w.9).
Bóg nie pozostawał bierny wobec tych wszystkich nieprawości, jednak Manasses, zatwardził swoje serce, nie był skłonny słuchać napomnień: "Napominał Pan Manassesa i jego lud, ale nie nakłonili ucha" (w.10). Odrzucenie Bożej korekty (osądu), doprowadziło do smutnych rezultatów - do zniewolenia: "Wtedy Pan sprowadził przeciwko nim dowódców wojsk króla asyryjskiego, którzy pojmali Manassesa, zakuli w spiżowe dwa łańcuchy i uprowadzili do Babilonu" (w.11). Tragiczna konsekwencja grzechu, uporu i nieposłuszeństwa wobec Boga. Przywódca, który poprowadził cały naród w miejsce grzechu i bałwochwalstwa poniósł karę.
Ale historia Manassesa kończy się czymś zaskakującym. Manasses "Upokorzył się bardzo przed Bogiem swoich przodków. Prosił Go, a On go wysłuchał. Usłyszał jego prośbę i pozwolił mu wrócić do Jerozolimy, do swego królestwa" (w.12-13). Bóg dostrzegł pokorę i uniżenie króla. Ta historia daje nadzieję. Bóg jest gotów okazać łaskę, On może odbudować to, co zostało zniszczone przez grzech. Kluczem jest pokora i uniżenie. Manasses prawdziwie się nawrócił: "Zrozumiał, że tylko Pan (Jahwe) jest Bogiem. Usunął obcych bogów oraz wszystkie ołtarze, które wybudował na górze świątyni Pańskiej" (w.13-15). Nastąpiła zmiana życia. Bóg ponownie był uwielbiony przez Manassesa: "Odbudowawszy ołtarz Pański, złożył na nim ofiary biesiadne oraz dziękczynne, a mieszkańcom Judy przykazał, aby służyli Panu, Bogu Izraela" (w.16).
Jest nadzieja. Jest odbudowa. Bóg czeka na pokorne i uniżone serce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz