O wierności

Abraham był człowiekiem, który doświadczył wypełnienia Bożej obietnicy.

Wierzył Bogu, a jego wiara nie opierała się na okolicznościach, lecz na Bożym charakterze – szczególnie Jego wierności:

„Abraham wbrew nadziei - w oparciu jednak o nadzieję - uwierzył, że on właśnie stanie się ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co mu powiedziano: 'Tak będzie istnieć twe potomstwo'. I nie osłabła jego wiara, choć widział obumarłe swe ciało - miał już prawie sto lat - i obumarłe łono Sary. Dzięki obietnicy danej przez Boga nie poddał się zwątpieniu, przeciwnie, wzmocnił swą wiarę, czcząc w ten sposób Boga. Był przekonany, że Ten, który daje obietnicę, zdolny też jest ją spełnić.”
[Rzymian 4:18-21 Biblia Poznańska]

Podobnie Sara patrzyła na Bożą wierność a nie na okoliczności:

„Wiarą także Sara wzięła moc ku przyjęciu nasienia i mimo podeszłego wieku porodziła, gdyż miała za wiernego Tego, który obiecał.”
[Hebrajczyków 11:11 Biblia Gdańska]

Podstawową cechą, która charakteryzuje Pana Boga jest wierność. On jest wierny swojemu Słowu, powołaniu, przymierzu.

To właśnie Boża wierność daje nam gwarancję, że obietnica, powołanie, nasze przeznaczenie wypełni się. Jego wierność jest naszą ochroną (zabezpieczeniem):
„Jego wierność to puklerz i tarcza” [Psalm 91:4 Biblia Tysiąclecia]

Bóg jest wierny
On jest wierny swojemu przymierzu [zob. Pwt 7:9]
On jest wierny swojemu powołaniu dla naszego życia [zob. 1Kor 1:9]
On jest wierny wobec pomocy oferowanej nam w czasie prób i pokus [zob. 1Kor 10:13]
On jest wierny dziełu uświęcenia naszego życia [zob. 1Tes 5:23-24]
On jest wierny by strzec nas od złego i umocnić nas na drodze wiary [zob. 2Tes 3:3]

Pan Bóg wręcz obfituje w wierność: [zob. Wyjścia 34:6, Psalm 89:9]. Jego imię jest „Wierny”: [zob. Apokalipsa 19:11]
Nawet nasza niewiara nie przekreśla jego wierności: [zob. 2Tm 2:11-13]

Bóg będąc wiernym, pragnie złożyć tę cechę w nas.

„Owocem Ducha jest wierność” [zob. Galatów 5:22]

Wierność nie rozpoczyna się od dużych odpowiedzialności ale rozpoczyna się od podjęcia odpowiedzialności w małym: [zob. Łukasza 16:10-12] „Byłeś wierny w małym...”

Bycie wiernym w małym łączy się z postawą sługi. Jozuemu zostało powierzone dzieło wprowadzenia Izraela do Ziemi Obiecanej, ale jego przygotowanie do tej pracy obejmowała wierność w małym – bycie sługą Mojżesza: [zob. Wyjścia 24:13]. Jozue okazał się również wiernym zwiadowcą, wśród tych, którzy wyruszyli, aby oglądać ziemię, do której prowadził ich Bóg. Elizeusz miał prorocze powołanie nad swoim życiem, ale zdecydował się być sługą Elizeusza: [zob. 1Królewska 19:16. 19-21, 2Królewska 3:11].

Sprawdzianem naszej wierności w małym jest życie rodzinne. Jakim jestem mężem/ żoną, rodzicem, dzieckiem? Jak wygląda moje życie rodzinne? Czy jako mąż kocham swoją żonę, jak Chrystus Kościół? [zob. 1Tymoteusza 3:1-13, 1Tymoteusza 5:3-16].

Sprawdzianem naszej wierności w małym jest również postawa wobec pieniędzy: [zob. Łukasza 16:11]. Czy jestem wolny od chciwości? [zob. Hebrajczyków 13:5, 1Tymoteusza 3:3] Czy udzielam potrzebującym? [zob. Efezjan 4, 28] Czy błogosławię finansowo różne służby w Kościele? [zob. Galatów 6, 6, Łukasza 8, 1-3]

Wierność w małym to także:
Nie opuszczanie wspólnych zgromadzeń: [zob. Hebrajczyków 10:25]
Codzienna modlitwa: [zob. Psalm 86:6, 1Tesaloniczan 5:17]
Codzienne czytanie Słowa Bożego: [zob. Dzieje Apostolskie 17:10-12]

Trwajmy w Chrystusie i okażmy się wierni!