„Czy na twój rozkaz orzeł się wzbije, gdy ma swe gniazdo na górze? Mieszka na skale i nocuje, w skalnym załomie się gnieździ, stąd sobie szuka żeru, bo jego oczy widzą daleko.” [Hioba 38:27-29]
Oczy (wzrok) jest symbolem siły człowieka.
Słabość Izaaka została podkreślona słabością jego wzroku: [Rodzaju 27:1]
Siła Mojżesza została podkreślona jakością jego wzroku: [Powtórzonego Prawa 34:7]
Jakość wzroku jest wskaźnikiem siły człowieka, duchowe oczy są wskaźnikiem duchowej kondycji. Duchowe oczy pozwalają dostrzec dziedzictwo, które Pan nam przygotował. Nasz duchowy wzrok powinien ogarniać „długość, szerokość, wysokość i głębokość Bożej miłości.” [Efezjan 3:18]. Powinniśmy widzieć niebiańską perspektywę naszego powołania: „jaka jest nadzieja, do której nas powołał [Bóg] i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie Jego” [Efezjan 1:18]. Powinniśmy widzieć oczyma wiary „miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego” [Apokalipsa 21:2]. Nasze duchowe oczy powinny ogarniać na wzór Pawła Apostoła „cel i nagrodę w górze, do której zostaliśmy powołani przez Boga” [Filipian 3:14]. Jak daleko widzimy? Ktoś powiedział: „zawsze możesz pójść tak daleko, jak jesteś w stanie widzieć”. Obyśmy widzieli i wytrwale szli wpatrzeni w naszego Pana Jezusa Chrystusa.
[Efezjan 1, 17-18]
„ażeby oświecił oczy myśli waszej, abyście widzieli...”
[Apokalipsa 3, 18]
„oczy twoje namaść maścią wzrok naprawiającą abyś widział...”
[Łukasza 4, 18]
„ślepym przejrzenie...”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz