Podczas drugiej podróży misyjnej, Paweł wraz z współpracownikami,
odwiedził Tesaloniki, Bereę i Ateny. Pośród trudności, drwin i
wywoływanych przeciw Pawłowi rozruchów, Ewangelia zdobywała serca ludzi.
Wśród tych, którzy prawdziwie uwierzyli, były kobiety. Dużo kobiet.
Łukasz trzykrotnie w siedemnastym rozdziale Dziejów odnotowuje ten fakt.
W Tesalonikach do Pawła, przyłączyło się
"niemało wybitnych kobiet", w Berei czytamy o wierze wielu "
wybitnych Greczynek",
a w Atenach wśród tych, którzy uwierzyli była kobieta Damaris. Narracja
Łukasza uderza w stereotypowy pogląd, że Nowy Testament i
chrześcijaństwo dyskryminuje kobiety, spychając je na drugi lub trzeci
plan. Nic bardziej mylnego. Nowy Testament wielokrotnie podkreśla ważną
rolę i miejsce kobiet w Bożym planie zbawienia. Prawdziwe piękno i
wartość życia kobiety tkwi w życiu pełnym oddania i posłuszeństwu
Chrystusowi (podobnie, jak prawdziwe piękno i wartość życia mężczyzny).
Wiele kobiet z Biblii może stanowić wzór i przykład do naśladowania.
Spotykamy je wśród bohaterów wiary (Sara, Rahab), proroków (Miriam,
Anna), a nawet sędziów i wojskowych dowódców (Debora). To, co nadaje
tożsamość kobiecie, to nie
"wymyślne uczesanie, złote klejnoty, czy okazałe szaty" (1 Ptr 3,3), lecz bycie i trwanie w Chrystusie.
"Odnaleźć się w Nim"
(Flp 3,9), to powinno być pragnieniem i dążeniem każdego mężczyzny i
każdej kobiety. Niezależnie od wieku, pochodzenia czy statusu
materialnego. Wszystko inne to
"marność i pogoń za wiatrem", jak mawiał Kohelet.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz