Jednym z takich tekstów jest czwarty rozdział Listu do Efezjan, autorstwa Pawła z Tarsu. Znajdują się tam takie stwierdzenia: „Odrzućcie kłamstwo i mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim (…) Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem (…) Kto kradnie, niech kraść przestanie, a raczej niech się trudzi, wypracowując własnymi rękami dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu (…) Wszelka gorycz i gwałt, i gniew, i krzyk, i oszczerstwo niech będą usunięte spośród was”. U podstaw takiego postępowania leży Ewangelia – Dobra Nowina o zbawieniu w Chrystusie. Pawłowi nie chodzi o zwykłe moralizatorstwo, ale o wypuklenie prawdy, która „jest w Chrystusie”. Efezjanie „usłyszeli o Chrystusie”, „nauczyli się Chrystusa” i poddali się przemieniającej mocy Ewangelii. Doświadczywszy Bożego przebaczenia uczą się przebaczać. Poznawszy hojność Boga, uczą się hojności w udzielaniu dóbr potrzebującym. Przyjąwszy Boże błogosławieństwo są wezwani, by nie złorzeczyć lecz błogosławić innych. Poddając się troskliwości i łagodności Chrystusa, uczą się okazywać łagodność i serdeczność „jedni drugim”. Takiego doświadczenia Ewangelii o Jezusie Chrystusie, które skutkuje przemienionym życiem pożądam dla siebie. Kiedy Chrystus i Ewangelia są w centrum wszystko inne jest na właściwym miejscu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz