Księga Nehemiasza opisuje czas odnowy Izraela.
Czas odnowy był czasem skruszenia przed Panem, wyznawania grzechów. Był to czas uniżenia, "przeglądania" się w lustrze Słowa Bożego i głośnego wołania do Boga.
"Przyjdźmy pokłońmy przed Nim się, uklęknijmy przed Bogiem stwórcą naszym..."
Temu czasowi odnowy towarzyszyło wyznanie: "Nie zaniedbamy Domu Boga naszego" (Nehemiasza 10:40)
A w dwudziestym czwartym dniu tego miesiąca zgromadzili się Izraelici, skruszeni postem i odziani w wory, z głowami posypanymi ziemią. I odłączyło się potomstwo Izraela od wszystkich cudzoziemców. Wtedy stojąc wyznali swoje grzechy i wykroczenia swych ojców. Stali więc na swoim miejscu, a [lewici] czytali z księgi Prawa Pana, Boga swojego, przez ćwierć dnia, a przez drugą ćwierć wyznawali swe grzechy klęcząc przed Panem, Bogiem swoim. I na podwyższeniu lewitów stanęli: Jozue, Binnuj, Kadmiel, Szebaniasz, Bunni, Szerebiasz, Bani, Kenani - i głośno wołali do Pana, Boga swego; i lewici: Jozue, Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz, Petachiasz rzekli:
Wstańcie! Błogosławcie Pana, Boga naszego!
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże nasz, od wieku do wieku.
Niech ludzie błogosławią wspaniałe imię Twoje,
wyższe ponad wszelkie błogosławieństwo i chwałę."
Nehemiasza 9:1-5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz