Budowniczy mostu

Stary człowiek idąc drogą samotną,
Dotarł nocą zimną i wilgotną
Do przepaści, której dna nie było widać wcale
Lecz tylko ponurej wody spienione fale.
Dzielnie pokonał ją ten człowiek stary,
Nie lękał się niczego - wziął się z otchłanią za bary;
Gdy był na drugim brzegi, dalej nie wędrował,
Został tam i z trudem wielki most zbudował.
"Starcze" - stojący obok pielgrzym zadziwiony był,
"Budujesz tutaj most, nie szkoda ci sił?
Twa podróż kończy się wraz ze schyłkiem dnia,
W drugą stronę prowadzi droga twa.
Przebyłeś przepaść, w której woda się kotłuje,
Po co po ciemku most tutaj budujesz?"
Budowniczy pokiwał głową,
"Dobry przyjacielu, tą samą drogą
Szedł za mną (widziałem go dziś)
Młodzieniec, który musi tu przyjść.
Otchłań ta, co nie zdołała mnie strwożyć,
Groźną pułapką dla niego okazać się może.
On też tu przybędzie, gdy skończy się dzień,
Przyjacielu, dla niego buduję most ten".

Will Allen Dromgoole (za książką "Przywództwo. Złote zasady", John C. Maxwell, wyd. MTbiznes)

An old man, going a lone highway,
Came, at the evening, cold and gray,
To a chasm, vast, and deep, and wide,
Through which was flowing a sullen tide.
The old man crossed in the twilight dim;
The sullen stream had no fears for him;
But he turned, when safe on the other side,
And built a bridge to span the tide.
"Old man," said a fellow pilgrim, near,
"You are wasting strength with building here;
Your journey will end with the ending day;
You never again must pass this way;
You have crossed the chasm, deep and wide,
Why build you the bridge at the eventide?"
The builder lifted his old gray head:
"Good friend, in the path I have come," he said,
"There followeth after me today
A youth, whose feet must pass this way."
"This chasm, that has been naught to me,
To that fair-haired youth may a pitfall be.
He, too, must cross in the twilight dim;
Good friend, I am building the bridge for him."