RÓŻNI, RÓŻNE I RÓŻNIE

Odpowiadając na zarzuty formułowane przez fałszywych świadków, stając przez Najwyższą Radą w Jerozolimie, Szczepan przywołał historię Bożej ingerencji w dziejach Izraela. W jego opowieści pojawiły się takie postacie jak – wezwany przez Boga z Mezopotamii – Abraham, jego syn Izaak, a następnie Jakub, Józef, Mojżesz, Jozue i wreszcie Dawid oraz Salomon. Losy każdej z tych osób były inne, a nawet BARDZO odmienne. Przykładowo, gdyby Abraham miał się porównywać z Jozuem, to niewiele znalazłoby się punktów styczności, jeśli chodzi o to jak żyli i czym się zajmowali. Jednak KAŻDY Z NICH miał do odegrania ważną rolę w Bożym planie zbawienia. Okoliczności w jakich rodziła i realizowała się relacja z Bogiem wymienionych postaci były inne. Wyzwania przed którymi stawali były zdecydowanie różne. Jedni byli pasterzami, inni wojownikami, jeszcze inni administratorami czy władcami i budowniczymi. Lecz wszyscy byli ważni i potrzebni w tym niezwykłym Bożym projekcie jakim jest zbawienie ludzi „z każdego plemienia, języka i narodu”. 

Właśnie tak postrzegam różnorodność Bożego planu dla Kościoła – wspólnoty chrześcijan. Kościół tworzą ludzie, których historia i kontekst życia jest różny. Odmienne jest ich powołanie. Różne są zadania, jakie Bóg w swojej mądrości dla nich przeznaczył. Pisząc o Kościele Paweł z Tarsu zadaje pytania: „Czyż wszyscy są wysłannikami (apostołami)? Wszyscy są prorokami? Albo nauczycielami? Albo czyniącymi cuda? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania, wszyscy mówią językami, wszyscy tłumaczą?”. Odpowiedź wydaje się oczywista: NIE WSZYSCY. Jednak to „nie wszyscy” nie oznacza, że mniej potrzebni czy mniej wartościowi. Po prostu inni, z różnym powołaniem i odmiennymi zadaniami nakreślonymi mądrością Tego, który buduje swój Kościół. Niech ta Boża różnorodność DARÓW, SPOSOBÓW DZIAŁANIA I SŁUŻENIA przejawia się w Kościele na chwałę Bogu. 

„A są RÓŻNE rodzaje darów, ale daje je ten sam Duch. Są też RÓŻNE sposoby służenia, ale temu samemu Panu się służy. I RÓŻNE są sposoby działania, ale to ten sam Bóg sprawia je wszystkie we wszystkich. Ponadto każdemu jest dany konkretny przejaw Ducha, który posłuży wspólnemu dobru. Jednemu przez Ducha dano słowo mądrości, drugiemu słowo wiedzy, zgodnie z tym samym Duchem; innemu wiarę, z tego samego Ducha; innemu dary uzdrawiania, z jednego Ducha; innemu czynienie cudów; innemu proroctwo; innemu zdolność rozpoznawania duchów; innemu zdolność mówienia rozmaitymi rodzajami języków; a jeszcze innemu zdolność tłumaczenia języków. Jeden i ten sam Duch działa we wszystkich tych rzeczach, rozdzielając każdemu tak, jak zechce”.